Deadpool’un konusu klişe gelebilir; Eski bir özel kuvvetler görevlisi olan Wade Wilson (Ryan Reynolds) ordudan ayrıldıktan sonra kendi çöplüğünde, kendi kurallarına göre takılan, kötünün iyisi bir adamdır. Hayatına yeni giren Vanessa ile harika bir uyumu varken bir şeylerin tam da yolunda giderken doktorların teşhisleri sonunda kanser olduğu ortaya çıkar ve bilinen tedavi yöntemleri dahilinde hayatta kalma ihtimali yoktur. Sevdiği kadını bu acılı süreci izlemekten kurtarmak için onu terk eden Wade, kendisine tedavi umudu sunan bir bilimsel projeye katılır. Weapon X adlı bir program, onu eskisinden daha iyi hale getirme vaadinde bulunur. Programın amacı birtakım DNA’ları tetiklemektir fakat bu proje sadece bir ‘yan etki’ olarak kansere tedavi olacaktır. Akla gelmeyecek acılara göğüs geren Wade’in üzerinde uygulanan prosedürler sonucunda yepyeni bir karakter ortaya çıkar ve her şey sona erdiğinde üstün yeteneklere sahip biri ortaya çıkar. Yeni hali ile yüzleşen Wade’nin artık tek bir amacı vardır; kendisini bu hale dönüştüren Ajax “Francis”ten intikam almak!
Çizgi romanını okuyanlar yabancılık çekmeyecektir fakat ilk kez Deadpool ile karşılaşan izleyiciler, bu kadar “ahlaksız” ve “küfürbaz” bir kahramanı karşılarında göreceklerini sanmıyorlardı herhalde… Kaldı ki Deadpool’un kendisi bile oluşabilecek bu tepkileri film boyunca ti’ye alıyor. İlk karesinden sonuna kadar Deadpool belden aşağı, kendi kendini tiye alan espritüelliği ile çizgi filmsi ultra şiddetli aksiyonu karıştırdığı tonuna her an odaklanıyor. Alışıldık süper kahramanlara hiç benzemeyen, umursamaz, tuhaf bir espri anlayışı olan Deadpool, hayatını mahvolma noktasına getirenlerden intikam alma peşine düşerken “var olmasının yegane sebebi olan” kendisini bile trollemekten geri kalmıyor!
Hayatından kimi kesitleri de bizlerle paylaşan kahramanın intikam öyküsünde Profesör X’in ekibinden erdemli Colossus ve ergenlik çağındaki Negasonic Teenage Warhead de ona eşlik ediyor. Anti-kahraman Deadpool karakteri kendi filminde, X Men Origins: Wolverine’de karşımıza çıkan Deadpool’dan daha farklı bir yapıya sahip. Sadece ana karakter değil, filmin arka planında kalan herkes “kendi kendiyle alay etmekte” adeta yarışıyor! Filmin daha başlangıç anında ‘Fazla para almış bir hıyar’ tarafından yönetildiğini yazan açılış jeneriği bile yapımcıların kendilerini ne kadar az ciddiye aldıklarını gösteriyor. Bu arada Colossus ile Deadpool’un diyalogları muhteşem olmuş diyebilirim.
Deadpool karakterleri. Bu film, bir X-Men karakterlerinin direk “can” evinden vurulmasına gülmek için yapılmış bir yapım; o yüzden absürdlükte sınır tanınmamış. Deadpool gerektiğinde seyirci ile diyaloğa giriyor, seyircinin süper kahramanları izlerken içinden geçenleri dile getiriyor adeta, yani kısaca deadpool’un kendisi bir kurgunun içinde olduğunu biliyor. Böyle olunca da filmden aldığımız haz iki katına çıkıyor. Filmin küfür ve ahlaksız yapısını eleştirmeye kalkamıyoruz çünkü kurgunun kendisi zaten bunun üzerine kurulmuş. Hani bir komedi filmine gidersiniz hep bel altı espriler, küfürler olur: bunu eleştirirsiniz. Çünkü sunulan ile görünen farklı; fakat deadpool böyle değil. Zaten absürd, küfürbaz, ahlaksız bir karakter… Bunun yanında Deadpool’un aşık olduğu (evet böyle bir karakter bile aşık olabiliyor) Vanessa karakterini konuşmak lazım. Evet, kabul ediyorum; Vanessa bir bakıma tipik bir çocuksu yetişkin erkek fantezisi. Fakat özellikle “kadınlar günün kutlu olsun” denilen bölümde kadınlara çok büyük hakaret edildiğini, kadınların sadece bir zevk aracı olduğunun ima edildiğini söylemem gerek.
Filmin after credit sahnesinde serinin devam edeceği haberini de alıyoruz. Ayrıca bu sahnede 2. film ile ilgili güzel bir sürpriz de yer alıyor. Cinsellik, küfür, aksiyon, romantizm ve komedinin bir arada olduğu Deadpoll, ailecek izlemekten uzak durulması gereken, ergenlerin izlememesini önerdiğim bir süper kahraman filmi.
iyi seyirler.