İnsanları anlamaya çalışmamak

İnsanları anlamaya çalışmak mı?
Bilmiyorum ne kadar başarılı oluyoruz…
Anlamak veya anlamlandırmaya çalışmak; bana hep nedensiz gelmiştir.
Takip ediyorum da bazen; ne kadar çok özlü söz, güzel söz paylaşıyoruz mesela: onlara uyan bir insan tipi miyiz? Kesinlikle öyle değiliz…
Mesela…
Doğru insanı arar durur insanlar; kendisine sadakatini ispatlayacak ve onu sonsuza dek sevecek birini… Bulur da; Allah onları sınar bir şekilde bununla: fakat o, onu bir çırpıda hayatından söker atar. Ne mi olur? İşte ondan sonra başlar onun ikinci yüzü hayata: özlü sözler paylaşır, örneğin: doğru insanı bulamadım… diye…
İnsanları anlamak zor demiştim ya; bir bakarsın anlamsız gelen bir çok şey aslında sana anlamlı gelir. Sevdiğin için görmediğin bir çok şey, nefret duygusu içini kapladıkça sana daha net gözükür. Anlarsın, hissedersin artık gerçeği.  Ama değiştiremessin de; zaman geçmiştir ve olan olmuştur. Nefret edersin ondan, kendinden… Ama bir süre sonra da şükredersin aldığın her nefes için…
İnsanlar anlamak…
Denediniz mi hiç karşınızdakini anlamayı?
Kendinizi onun yerine koymayı?
Bir deneyin…
Belki de daha fazla nefret edersiniz ve gerçekleri görürsünüz…
Ya da
Ona hak verirsiniz…
İlkini çok yaşadım.
Ama ikincisi hiç olmadı…
Sonuçta size önereceğim tek şey;
Hayat bir sınav ve şükretmek gerek…
Aldığımız her nefes için…
Ve hayatımızda bizden bir çok şey alıp, tecrübeleri bize bırakıp giden herkes için…