Sebebsiz yere ne hayaller yıkılıyor, nelerden vazgeçiliyor ömrü hayatımızda… Kimse, geriye dönüpte yaptıklarını irdelemiyor, çünkü korkuyor; yanlış yaptığını bile bile bunun acı gerçeğine katlanmak istemiyor. Oldu, bittiye getiriyor aslında her şeyi; ama kendini kandırıyor öncelikle: sonrasında ise ruhunu eziyor, düşüncelerini yok ediyor… Halbuki bu saydıklarım onun en önemli hazineleri, onu var eden şeyler… Ama dünyalık, gelip geçici şeylere takılıyor… Neden? Sebebsiz yere…
Mustafa KUTLU abimin kaleminden güzel bir şiir;
SEBEPLENDİN FUKARA DÜŞLERİMDEN.
HER GECE VE HER GECE
ÇALDIN UYKULARIMI EN DERİN SAATLERDE.
BİR ŞİİR DEFTERİ GİBİ
ÇÖKTÜN YATAĞIMIN BAŞUCUNA
KOVSAM GİTMİYOR AMA GELMİYORSUNDA.
ARAMIZDA TAHTA BİR KÖPRÜ
KUŞ GİBİ SÜZÜLÜYORSUN KÖPRÜNÜN ORTASINA
BEN BİR ADIM ATSAM PARÇALANIYOR TAHTALAR BİRER BİRER
ULAŞAMIYORUM TUTKULARIMA.
SEBEPSİZ YERE
SEBEPLENDİN FUKARA DÜŞLERİMDEN.
BİLİRMİSİN
TEMMUZ ORTASINDA
AYAZA KALMAK VARYA ELLERİNDEN
YADA
NİSAN YAĞMURLARINDA GÖLGEDE BEKLEMEK GÖZLERİNİ
YADA
PENCERENİN DİBİNDE SERENAT VERMEK YOKLUĞUNA
YADA
SON DURAKTA SENSİZLİĞİ KARŞILAMANIN NE OLDUĞUNU
BİLİRMİSİN.
BIRAK BİRAZDA BEN SEBEPLENEYİM
GÖZLERİNİN ELASINDAN
BAŞIMIN TATLI BELASINDAN.
SICAKLIĞINI HİSSETMEK İSTİYORUM
BUZ TUTAN HAYALLERİMDE.
KURUYAN HİSLERİMİ ISLATMAK İSTİYORUM
BIRAK
SEVDAN AYLARCA SİCİM SİCİM YAĞSIN GÖNLÜME
YÜREĞİM 9.9 LUK DEPREMLERDE
ONDANDIR ELLERİMİN TİTREDİĞİNİ
HİSSETMİYORUM.
SENİN YOKLUĞUNDA EZBERLEDİM YALNIZLIĞI
AMA KABÜLLENEMEDİM
SENİN VARLIĞINI BİR TÜRLÜ YENEMEDİM
SENSİZLİĞİ ASLA DENEMEDİM.
diye bitiriyor üstad sözlerini…
Ve onun kaleminden yazılmış, güzel bir paragrafla bitirmek istiyorum bu yazıyı:
hasrete gönderdiğim türküler, sefertasındaki gönlümün son kırıntılarıydı. içinde sevdaya dair ne varsa ilmek ilmek işlemiştim yalnızlığımın hazanına. ister sitem say seni aramalarımı, ister kabul et türkülerdeki sana olan yangınımı. ben bırakıp gitmedim masallara. hayallerimi asmadım çürük dallara. sadece sığındım yollara ve dualara…
kalemine sağlık…
